Skip to main content

De opwarming van de aarde heeft uitwerkingen die zorgen voor een nog snellere opwarming. Zo zien we in de noordelijke gebieden permafrost ontdooien. Dat is grond die constant was bevroren. Deze grond bevat hoge concentraties methaangas, wat bij de ontdooiing vrijkomt en zorgt voor een versnelde opwarming van het aardse klimaat. We spreken hier dus over een sneeuwbaleffect. Meer methaan, meer CO2 en meer vocht in de lucht betekent meer opwarming.
Regenwouden verdrogen hierdoor nog sneller. Er is sprake van meer en sneller verlies van belangrijke ecosystemen en ook het smelten van het ijs gaat sneller. Dit alles wordt onomkeerbaar als het eenmaal een cruciaal punt heeft bereikt.

Door klimaatgerelateerde natuurrampen worden vaak hele samenlevingen ontregeld. Naast alle menselijke ellende brengt dit ook grote kosten met zich mee. Denk aan het herstel van infrastructuur, de agrarische sector en gebouwen. In sommige gebieden is de schade ernstig en in andere minder met bijvoorbeeld alleen schade aan infrastructuur door wateroverlast. Maar hoe dan ook het zorgt voor aanzienlijke schades. We vragen ons af hoe lang we dit volhouden, wanneer rampen vaker gaan voorkomen. Ook de opbouw van ontwikkelingslanden wordt teniet gedaan door het mislopen van inkomsten of vernietiging van infrastructuren. Dit betekent: twee stappen vooruit en drie achteruit.

Er ontstaat schade aan oogsten in de armere landen, maar wat als er ook in het rijkere deel grote oogsten wegvallen. Wat gebeurt er dan op de wereldmarkt ? Wordt dan niet al het eten van de armere landen opgekocht? Dit zouden zomaar de gevolgen kunnen zijn, naast de levensbedreigende situaties door natuurrampen.
De opwarming lijkt onomkeerbaar door een domino-effect. Tenzij we bereid zijn drastisch te veranderen. Tegelijk zien we enorme kansen om deze bedreigende ontwikkelingen te keren. Er is wel veel overtuiging en moed voor nodig. De christelijk-katholieke gemeenschap zou hierbij veel kunnen betekenen.

Leave a Reply